Een contrabas heb je altijd bij je...

Goeie vriendin en ik zitten niet naast elkaar – saai na vier dagen vol geklets. Haar afwezigheid vraagt nog eens meer om focus op andere dingen om mij heen. Eerder vandaag roemt ze me om het benadrukken van dat wat er is: een mier op de tafel van de manicure, het gefluit van ‘n vogel in het Casilda Iturrizar park naast het mooie museum voor schone kunsten. Schuin voor me op stoel 21C zit nu een jongeman met partituur op ’n A4 formaat tablet. Zijn blik totaal gefixeerd op de noten. Zijn rechtervoet geeft een of andere maat aan. Soms bewegen zijn hoofd en bovenlijf mee op een muziek die momenteel alleen in zijn hoofd bestaat. Zijn bovenarm fungeert als de snaren van zijn contrabas. Zo kun je altijd en overal je instrument bespelen…